Η Αικατερίνη δεν μπορεί πια να καθίσει οκλαδόν, τόσο πολύ χόντρυνε και την κοροïδεύει ο αδελφός της, ο Άρης, ψέγοντάς την για τη λαιμαργία της. Στην πραγματικότητα, τρελαίνεται για τα κουκουνάρια, δηλαδή τους καρπούς της πίτυος, και τους άλλους σπόρους κάθε λογής. Ο Άρης της λέει πως τώρα ζούμε μέσα στη χλιδή, ότι δεν παλεύουμε αρκετά ν βγάλουμε το ψωμί μας και δεν ασκείται σε κανένα άθλημα. Καμιά φορά επίσης, για να την πειράζει, κάνει δυσάρεστους νυγμούς και ισχυρίζεται ότι έχει πολύ στέαρ στο σώμα της. Τότε κλαίει η Αικατερίνη που καταφεύγει στη μητέρα της και τραυλίζει, ξεσπώντας σε λυγμούς:
"Μαμά, λες να έχω στέαρ στο σώμα μου;
-Τι μου λες, παιδί μου, είναι το αρνί που έχει στέαρ, εσύ είσαι μόνο λίγο χοντρούλα. Να ασκηθείς σ΄ ένα άθλημα, λογάδην."
Αυτά τα λόγια καθησυχάζουν το παιδί που βγάζει ιαχές θριάμβου.
Catherine ne peut plus s'asseoir en tailleur, tellement elle a grossi et son frère, Arès, se moque d'elle, lui reprochant sa gourmandise. En réalité, elle raffole de pignons, c'est à dire des fruits du pin pignon, et de toutes les autres sortes de graines. Arès lui dit que nous vivons actuellement dans l'opulence, que nous ne nous battons pas suffisamment pour gagner notre vie et qu'elle ne pratique aucun sport. Parfois, pour la taquiner, il fait des allusions déplaisantes et prétend qu'elle a beaucoup de graisse. Alors Catherine pleure et se réfugie auprès de sa mère, éclatant en sanglots:
"Maman; tu penses que j'ai de la graisse dans mon corps?
-Qu'est-ce que tu me racontes, mon petit, c'est l'agneau qui a de la graisse, toi tu es seulement un peu enrobée. Il faut que tu pratiques un sport, au choix."
Ces paroles rassurent l'enfant qui pousse des cris de triomphe.
Accueil
