Κατά τη διάρκεια της δίκης κατ΄αντιμωλίαν, ο ένοχος ομολόγησε ότι είχε οικειοθελώς εξοντώσει το σκύλο του γείτονά του, ρίχνοντας ιδίοις αυτού χερσίν στην αυλή του ένα δηλητηριασμένο δόλωμα. Πρόσθεσε ότι δε λυπόταν καθόλου που είχε σκοτώσει εκείνο το ανυπόφορο ζώο που γάβγιζε ασταμάτητα μέρα νύχτα, αλλά μάλλον που είχε καλλυθεί στο βοσκό του χωριού, στο κουτσό που φορά πάντα μια χλαίνα, για το κακούργημά του. Όθε η παρουσία του σ΄ αυτό το δικαστήριο.
Au cours du procès qui se déroulait en présence des parties, le coupable avoua qu'il avait de son plein gré supprimé le chien de son voisin, en jetant de ses propres mains dans sa cour un appât empoisonné. Il ajouta qu'il ne regrettait pas du tout d'avoir tué cet animal insupportable qui aboyait sans cesse jour et nuit, mais plutôt de s'être vanté auprès du berger du village, le boiteux qui porte toujours une parka, de son forfait. D'où sa présence devant ce tribunal.
Hélène, j'ai utilisé le verbe καλλύνω au passif avec le sens de καμαρώνω, καυχιέμαι, se vanter, mais je ne sais pas si ce sens qui existait en ancien grec est toujours valable en démotique.