Κατά τα ειωθότα, ο μυθολόγος, ένας δασύθριξ και χαμογελαστός εξηντάρης, έκανε ένα λογύδριο, πριν αρχίσει, μπροστά στα ανάπηρα παιδιά του εκπαιδευτηρίου, την ιστορία της οικογένειας του Αυτόνοου και της Ιπποδάμειας. Όταν άκουσε να είχαν πεθάνει όλα τα μέλη της, έχυσε πίκρα δάκρυα ένα κοριτσάκι που υπέφερε από μια μύσιν των ματιών. Αλλά το έκανε ξαφνικά ευτυχισμένο το ευκταίον, μόλις έμαθε ότι ο Δίας και ο Απόλλων είχαν μεταμορφώσει τα δύο παιδιά, τον Άκανθο και την Ακανθιλλίδα, σε ωραίες καρδερίνες. Θα του άρεσε, στο παιδί, να έβγαινε και αυτό από το κέλυφος του αυγού και να γινόταν μια κομψή καρδερίνα, αφού θα είχε φάει , για να διαμορφωθεί, το λέκιθο.
Comme à l'habitude, le conteur, un sexagénaire poilu et souriant, fit un bref discours, avant de commencer devant les enfants handicapés de l'institution l'histoire de la famille d' Autonoos et d'Hippodamie . Lorsqu'elle entendit que tous ses membres étaient morts, une fillette qui souffrait d'un rétrécissement de la prunelle de ses yeux versa des larmes amères. Mais son voeu le plus cher la combla soudain dès qu'elle apprit que Zeus et Apollon avaient transformé les deux enfants, Akanthos et Akanthis en chardonnerets splendides. Elle aurait aimé, cette enfant, sortir elle aussi de la coquille d'un oeuf et devenir un élégant chardonneret, une fois qu'elle aurait mangé, pour se développer, le lécithe.
Accueil
