"Εγώ, διέβην τον Ρουβίκωνα στα δεκαοχτώ μου χρόνια, ξαναέλεγε στον απένταρο γείτονά του, που αρκούνταν σε σέσκλα για τροφή. Η φιλοδοξία είναι ομοούσια με το θεσιθήρα. Χωρίς αυτήν, είσαι ένας τιποτένιος. Έχω ό,τι θέλω, ακόμα και τις όμορφες γειτόνισσες που περπατάνε κουνώντας τα λαγόνια τους. Με λίγη ευχερεία και πολλή αυτοπεποίθηση, εύκολη είναι η ανολκή.
-Ίσως, του απαντάει ο άλλος, αλλά πέφτουν από πάνω οι διάττοντες αστέρες."
Moi, j'ai franchi le Rubicon à dix-huit ans, répétait-il à son voisin fauché qui se contentait de blettes comme nourriture. L'ambition est consubstantielle à l'arriviste. Sans elle, tu es un moins que rien. J'obtiens ce que je veux, et même les belles voisines qui marchent en se déhanchant. Avec un peu d'entregent et beaucoup d'aplomb, attirer à soi est facile.
-Peut-être, répondit l'autre, mais elles tombent de haut les étoiles filantes."