Ο Κώστας και ο Γιάννης ήταν στην ίδια τοιχαρχία στην Κρήτη, γι΄ αυτό ήταν και οι δύο αδειούχοι. Τους έφθανε η μύραινα κάθε τρεις μέρες, για καλή τους τύχη αύριο θα έγλειφαν τα δάχτυλά τους στην οικογένεια. Σκληρή ήταν η ζωή σ΄ ένα πλοίο, βλέπεις ενδεώς τους γονείς, την παρέα σου . Καμιά φορά, στην κουκέτα του, ο Κώστας , πρώην θορυβοποιός μαθητής στο δημοτικό, και συνεπώς που δεν γκροικούσε αυτά που εξηγούσε ο δάσκαλος, μάθαινε τις συζυγίες των ρημάτων, ιδίως των συνηρημένων. Όσον αφορά τον Γιάννη, που ήθελε να γίνει μελισσοκόμος, σκότωνε την ώρα του στη μελέτη της αναπαραγωγής των μελισσών μέσω της βασίλισσας και του κηφήνα. Κοίταζε συχνά στο τοίχωμα τη φωτογραφία του πίδακα της Γενεύης που είχε υποσχεθεί στον εαυτό του να επισκεφτεί κάποτε.
Kostas et Yannis étaient dans la même brigade militaire en Crète, c'est pour cette raison qu'ils étaient tous deux permissionnaires. Ils en avaient assez de manger de la murène tous les trois jours, par chance demain ils se régaleraient en famille. La vie était dure sur un bateau, tu vois de manière insuffisante tes parents, tes copains. Parfois, sur sa couchette, Kostas, ex élève chahuteur à l'école primaire, et qui par conséquent ne comprenait pas ce qu'expliquait l'instituteur, apprenait le conjugaisons des verbes, surtout des verbes contractes. Quant à Yannis, qui voulait devenir apiculteur, il tuait le temps en étudiant la reproduction des abeilles, via la reine et le faux bourdon. Il regardait souvent sur la cloison la photo du jet d'eau de Genève qu'il s'était promis d'aller voir un jour.
Accueil
