Ήταν αγορητής και χάζευε καθημερινά τις πλατείες της πόλης με "παρασχίδα" από σπίρτο στα χείλη,ακόμα κι αν τον "έψηνε" ο ήλιος . Δε χρειαζόταν "τηλοψία", του αρκούσε το ότι είχε μια "βαρύγδουπη" φωνή και, "θάττον" ή βράδιον, γινόταν το θαύμα, συνάρπαζε πάντα το ακροατήριό του. Συχνά έκανε "νυγμούς" εις βάρος της κυβέρνησης και, επειδή είχε το χάρισμα του λόγου, μπορούσε να πάρει το μέρος του "κατακαθιού" της κοινωνίας και να προκαλέσει βροντερά χειροκροτήματα.
Il faisait le métier de harangueur et flânait chaque jour sur les places de la ville , un éclat d'allumette aux lèvres, même s'il cuisait au soleil. Il n'avait pas besoin de télévision, lui suffisait le fait qu'il avait une voix tonitruante et, tôt ou tard, se produisait le miracle, il fascinait toujours son auditoire. Souvent il faisait des allusions aux dépens du gouvernement et, comme il avait le don de la parole, il pouvait prendre le parti de la lie de la société et provoquer des applaudissements tonitruants.
Accueil
