"Μαμά, (κρένει) ο Κώστας, δεν ξέρω τι θέλει!
-Ένα λεπτό, ήρθα...
-Τι θέλεις, Κώστα;
-Τι είναι, μαμά, ένας (συμμιγής αριθμός);
-Δεν έχω ιδέα απ΄ αυτό, ξέρω μόνο τους μονούς και τους ζυγούς αριθμούς.
-To λεξικό λέει πως είναι (αγλαοί) Ιταλοί που τους εφεύραν στον δέκατο έκτο αιώνα.
-Από τότε, Κώστα μου, άρχισε το (κρήμνισμα) των αιώνιων αξιών της ελληνικής φυλής μας και πληρώνουμε τώρα τα (επίχειρα) αυτών των πνευματικών δημιουργμάτων . Μα βγάλε τη (χλαίνα) σου, κάνει ζέστη εδώ μέσα!
-Τ΄ ακούς, μαμά; Βρήκα τη μακρύτατη ελληνική λέξη, πρόκειται για το λήμμα "(συμπαθητικομιμητικός)".
-Δεν την έχω ποτέ μου ακούσει ! Nα δω τι σημαίνει...Πο Πο! Δεν κατάλαβα τίποτα ."
"Maman, Kostas t'appelle, je ne sais pas ce qu'il veut!
-Minute! J'arrive...
-Que veux-tu Kosta?
-Qu'est-ce que c'est, maman, un nombre complexe?
-Je n'en ai aucune idée, je connais seulement les nombres pairs et les nombres impairs.
-Le dictionnaire dit que ce sont d'éminents Italiens qui les ont inventés au 16ème siècle.
-C'est depuis ce moment-là, Kosta chéri, qu'a commencé l'écroulement des valeurs séculaires de la nation grecque et maintenant nous payons le prix de ces inventions de l'esprit. Mais ôte ta parka, il fait chaud là-dedans!
-Tu entends ça, maman? J'ai trouvé le mot le plus long du dictionnaire, il s'agit du terme "συμπαθητικομιμητικός".
-Je ne l'ai jamais entendu! Il faut que je regarde sa signification...Po po ! Je n'ai rien compris!"