Ο Κώστας (αναφουφούλιασε) το μαξιλάρι του και ξάπλωσε μπροστά στην τηλεόραση, με στο κομοδίνο ένα καλάθι γεμάτο από (εδώδιμους) ξηρούς καρπούς. Σε δυο λεπτά ο διαιτητής θα έδινε το εναρκτήριο (λάκτισμα) της ποδοσφαιρικής συνάντησης. Έλεγε στον εαυτό του πως οι Εγγλέζοι μας παρέδωσαν αυτό το αθλητικό παιχνίδι (ως κτήμα ες αεί). Βέβαια ο Κώστας δεν είχε μεγάλο μυαλό κι έλεγε συχνά (έπεα πτερόεντα), ασυλλόγιστα λόγια, (εική και ως έτυχε). Έξω, στην αυλή, ο πατέρας του επανόρθωνε με (πλιθιά) τον τοίχο του κοτετσιού.
Κostas redonna du bouffant à son oreiller et s'allongea devant la télévision, avec sur la table de chevet un panier plein de fruits secs comestibles. Dans un instant l'arbitre donnerait le coup d'envoi de la rencontre de football. Il se disait que les Anglais nous avaient transmis avec ce sport un acquit éternel. Certes Kostas n'était pas une grosse tête et disait souvent des paroles sans importance, irréfléchies, à l'aveuglette. Dehors , dans la cour, son père réparait avec du torchis le mur du poulailler.